lunes, 28 de marzo de 2011

Bueeeeno, después de tantíiiiiiiiisimo tiempo sin continuar con la historia (sorry) hoy es el día!!! 


Continuación...


En el grupo de Luffy, mientras todos lo pasaban bastante mal, menos Robin, que se lo pasaba de maravilla riéndose de mi, el grupo de Nami, estaban cómodos, calentitos y comiendo tan tranquilos.


Nostros aun estamos a mitad de camino, y no sabemos que hacen los demás.
-Robiiiiiin....
-...
-Robiiiiin!!
-Que pasa?
-Falta mucho?
-No lo se, pero no creo que tardemos mucho en llegar...
-Aiix... me pregunto que deben estar haciendo los otros... os imagináis que hayan encontrado una sala super cómoda calentita con comida.... *babeando*
-Hahahaha, no sueñes tanto!
-Bueno, nunca se sabe. Por cierto... yo ya tengo hambre... y si nos damos prisa??
-Tu te callas, que antes habéis comido los tres, y no me habéis dado nadaaa!!
Estaba apunto de cogerle por la camisa, pero un brazo me cogió y me cargó en su hombro... como podia esperar era Luffy.
-Luffy suéltame que yo a este lo mato!!
-Va, guarda tu energía pera cuando lleguemos, vale? :)
-Vaaaale, pero... suéltame...
-No.
-Eeeeh!! Por que no!?
-Por que no te estas quieta!!
-Mira quien fue a hablar... ¬¬'


Continuó andado si hacerme mucho caso. Yo de mientras, por detrás podía ver a Robin riéndose de mi y tomándome el pelo.
Después de un rato, y muchas lianas, llegamos al final... lo peor es que nos encontramos con un pasillo, un pasillo oscuro y bastante estrecho.


-Venga, vamos a entr-...
-Soy clautrofobica...
-No empezemos otra vez...
-Eeee, que esto es verdad.
-Con eso quieres decir que lo otro era mentira??
-No... con esto quiero decir.... que esto me cuesta más.
-Esta bien... Franky cógela!!
-Aaaaah!! Eso no se valeee!
-Lo siento lo hago por tu bien, y por el nuestro.
Quisiera o no acabamos entrando. Y acabamos medio perdidos, sin ver nada, con frío y hambre... Luffy se cansó y empezó a romper todas las paredes que tenia delante, hasta que le dio a una y se empezó a ver una luz. Le dió otro golpe con la ayuda de Chopper y pum apareció la super sala donde estaban los demás calentitos, comiendo y sin cansarse un poco!!
Al verlos nos quedamos todos parados y boquiabiertos. 
-Robin, Míriam, si que habéis tardado...
-Grrrrr....!!!!
-Pero... Robiiiin, Míiiiiiiriam!! Que os a pasado! Parecéis agotadas, por no decir que estáis congeladas y vuestra ropa esta algo... rota...
-Sanjiiiiii!!! La próxima vez voy con vosotros!
Abracé a Sanji.
-Vale, se puede saber que le a pasado??
-Que pasa, tu también estas celoso?
-Eh? A que te refieres con "tu también"?
-Luffy seguro que también está celoso, hahaha!!
-No, ahora enserio... que le a pasado u.u'??
-Bueeno, pues....
Robin les explicó a todos lo que pasaba mientras yo comía algo y recuperaba el calor corporal, hasta que me quedé dormida en el suelo con una manta encima.
-Pobrecita, seguro que no esta acostumbrada a tantas aventuras como vosotros.
-Ah, es verdad, tu no sabes lo del secuestro...
-Que secuestro??
-Que la secuestraron por culpa de Zoro, que es un lento...
-Mentiroso, la culpa es tuya y de Brook, que soy lentos, ruidosos, molestos y mentirosos!!!
-... Lo que va a sufrir la pobre...
-Pero si en el fondo se lo pasa bien!! Hahahaha!
-Bueno... por cierto, ahora que lo pienso... ahora que estamos aquí dentro, que hacemos?
-No se, tampoco hay mucho que hacer ahora. Ya hemos comprobado que aquí no hay nada importante...
-Y si volvemos al barco, y preparo algo de comer, que seguro que Míriam aun tiene hambre hahaha.
-Por mi vale, pero quiero llevarme algunas cosas.
Quedaron en que si podían las cogerían, y si no, nada. Sacaron un par de muebles fuera al pasillo, pero cuando estuvieron todos dentro de nuevo, se cerraron las puertas misteriosamente, y el suelo de la habitación se abrió dejándonos caer al suelo. Yo seguía dormida, así que tampoco me enteré de mucho, solo del golpe contra el suelo en la caída. 
-Auuux... que a pasado??
-Hombre, te has despertado!!
-Con el golpe que se ha dado no me extraño, ya hubiera sido raro si no se hubiera ni inmutado.
-Pobre Míriam, que estaba tan dormida y tan bien que no se lo esperaba y se a echo daño!!
-No te preocupes, estoy bien, yo soy fuerte!!
-Eso no lo decías hace un rato... ¬¬
- ¬¬'
Nos levantamos, y justo después, se cerró el techo... bueno, suelo... y nos quedamos completamente a oscuras. Por suerte Sanji llevaba cerillas encima.
Cogió un trozo de mi manta, lo ató a un palo, y con la cerilla lo encendió para que tuviéramos más luz.
Cuando nos quedamos mirando, nos fijamos en que estábamos en una sala redonda, y que habían 12 puertas. Una para cada uno. Como no sabíamos como funcionaba la cosa, decidimos probar a abrir una puerta. Al principio no se veía nada, pero luego, cuando Sanji intentó pasar, empezaron a salir flechas disparadas de vete tu a saber donde!! Cerró enseguida la puerta, y fuimos a por otra.
Todos, menos yo, se pusieron delante de una, y fueron a abrirlas...


Continuará...
Bueno, aquí se acaba la entrada de hoy, que ya es tarde, y tengo sueño hahaha.
Se que hoy a sido más corta de lo habitual, pero que se le va a hacer, otro día será más larga hahaha.
Pues ale, no os canséis mucho, hahah!!


Att: Robin


PD: tranquilos, a partir de ahora escribiré más a menudo, o lo intentaré. Nos vemos pronto, comentad mucho!!

2 comentarios:

  1. XD... les portes del pànic! jajajaja... noia, si que feia temps que no passaves per aquí, si... al final resultarà que ets una "rompecorazones"... els tens a tots bojos per tu! jajaja... a mi ja em falta poc per publicar el meu GranOtaku!¡ mwahahahaha... a veure si us agrada ^^

    ja nee

    ResponderEliminar
  2. Jajajaja... això del professor i el "como andamos" es bo, molt bo! jajaja... bé, jo i els insectes som tot un món. Un cop, quan tornava a casa de la uni, vaig matar una abella amb un full de paper. Resulta que estàvem al ferrocarril i l'abella era sobre l'ampit de la finestra. Al principi vam pensar que estava fora però, quan es va moure... bé, vam arribar a la conclusió que no, evidentment! total, que amb un full de paper de la carpeta la vaig aixafar contra el vidre i PAM! fora abella jejeje... de fet, em va saber greu, fins i tot, vaig dedicar-li una entrada al bloc ^^

    quan la trobi, ja t'ho diré, que ara no hi ha manera.

    Doncs animeu-vos vosaltres també i feu com jo amb les 100 veritats, que segur serà divertit ^^

    ResponderEliminar